شاید بد نباشد بدانید که...

درس ­های کوچک بازیگری

• ·    راهنمای درآوردن اشک بازیگران

اگر از شما بخواهند ظرف 30 ثانیه بزنید زیر گریه، آیا از عهده ­اش بر می­آیید؟ (پیش از خواندن این مطلب، گریه کردن را امتحان کنید) گریه کردن برای بازیگران یکی از دشوار­ترین کار­ها است؛ خصوصاً برای آن­هایی که روی صحنه بازی می­کنند. بازیگر می­تواند به خاطرات دشوار گذشته­اش فکر کند تا واقعاً اشکش سرازیر شود. با این حال برخی از بازیگران «کلک می­زنند» تا با چشمان خیس جلوی دوربین بروند. این چند تا شیوه را امتحان کنید:

• گریه بر اساس خاطرات: اگر شبیه خیلی از آدم­های دیگر باشید احتمالاً یا تماشای یک فیلم ناراحت­کننده یا پس از جدایی از دلدارتان می­توانید حسابی بزنید زیرگریه. البته برخی از گریه­ها نتیجة اندوه یا درد شدید هستند و گاهی از سرِ خوشی می­زنیم زیر گریه. بازیگران می­توانند خاطرات گذشته را در ذهن زنده کرده و اشک­های واقعی بریزند. برای این که یک بازیگر بتواند بر اساس یادآوری خاطرات گذشته گریه کند بایستی با گذشتة خودش به شدت در ارتباط باشد. در طول تمرین­ها پس از یادآوری خاطرات گذشته دیالوگهایتان را بگویید. برای هر بخش از بازی­تان از خاطره­ای مناسب استفاده کنید. سعی کنید راه­هایی پیدا کنید که دیالوگ­های فیلم­نامه با لحظات خصوصی زندگی­تان همخوانی داشته باشد.
• از ترس­هایتان بهره­برداری کنید: برخی از بازیگران نمی­توانند به رویداد­های واقعی فکر کنند. گاهی نیز خاطرات ممکن است با فیلم­نامه همخوان نباشد. در این موارد پیش از شروع فیلم­برداری هر صحنه و البته هنگام فیلم­برداری آن، بازیگر می­تواند رویدا­هایی دشوار را در ذهنش تصور کند که هیچ وقت رخ نداده­اند که اگر اتفاق افتاده بودند، ویران­کننده­ می­بودند. بد نیست بدانید چند­تایی از بازیگران هستند که در این مواقع به گم­شدن عروسک­های مورد علاقه­شان یا از دست دادن نزدیکان خود فکر می­کنند و برخی هم تصور ­می­کنند دچار بیماری وحشتناکی شده­اند. این دو روشی که در موردشان حرف زدیم به تخیل، آگاهی عاطفی و پشتکار فراوانی نیاز دارند.
• _·                   در همین لحظه زندگی کنید: «در لحظه زندگی کنید» یعنی بازیگر آن­چنان روی شخصیت تمرکز کند که اشک­هایش به دلیل همدلی او با آن شخصیت سرازیر شوند. البته یادمان باشد همة نویسنده­ها نمی­توانند فیلم­نامه­هایی با شخصیت­های قدرتمند بنویسند.
• _·                   اگر هیچ ارتباط عاطفی در کار نباشد: بدبختانه مشکلی درمورد روش«در لحظه زندگی کنید» وجود دارد. در هر متنی جواب نمی­دهد. اگر مجبور باشید گریه کنید اما به شخصه هیچ احساسی نداشته باشید؛ چه پیش خواهد آمد؟ هیچ بازیگری نیست که نداند در یک متن ضعیف تقریباً امکان ندارد هر وقت که لازم است، بتوان گریه کرد. در این موارد نمی­توان «در لحظه زندگی کرد» مگر این که واقعاً فیلم­نامه قدرتمند باشد.
• _·                   روش زلدن: قرار نیست هیچ ارتباط حسی و عاطفی در کار باشد؟ خاطرات گذشته قرار نیست اشکتان را دربیاورد؟ پس این روش را امتحان کنید: چشمانتان را ببندید. آن­ها را بمالید (خیلی سفت نمالید، قرار نیست به خودتان آسیب بزنید.) اکنون آمادة بازی کردن هستید. موقع ادای دیالوگ حواستان باشد که پلک نزنید. فقط به زل زدن ادامه دهید. خیلی­ها وقتی 30 ثانیه به جایی زل بزنند، اشک از چشمشان سرازیر می­شود. این اشک­ها واقعیِ واقعی هستند!
• _·                   در تلویزیون و فیلم­ها چطور گریه ­می­کنند؟ بازیگران سینما و تلویزیون این شانس را دارند که با گروه عظیمی از تکنسین­ها و هنرمندان کار کنند. اگر چه برخی از ستاره­های سینما پاره­ای از روش­هایی را که به آن­ها اشاره کردیم به کار می برند اما خیلی­ها هم هستند که دنبال روش ساده تری­اند: مانتول (جوهر نعناع خشک). این وسیله اشک­انگیز نتیجه­ای فوری دارد
• _·                   فراموش نکنید: گریه کردن کاری است بیش از اشک ریختن. یادتان باشد که اشک ریختن اصلاً به معنای اندوه شدید نیست؛ همان­ طور که چشمان شاد به معنای خوشحالی نیست. اهمیت زبان بدن را فراموش نکنید.

8نکته که هر بازیگری باید بداند

صد­ها بازیگر را سراغ داریم که هر یک آرزو دارند نقشی بزرگ گیر بیاورند. نکتة غم­انگیز این است که تنها تعداد اندکی می­توانند کار پیدا کرده و فیلم بازی کنند و تعداد کم­تری هستند که به جز فیلم­های درجه دو و بازی در تلویزیون، نقش دیگری به آن­ها پیشنهاد شود. پس چه باید بکنید تا شانس­ موفق شدن خود را ارتقاء دهید؟ به جز مسائلی که دست شما نیست (قیافه و صدایتان) چیز­هایی وجود دارد که می­توانید انجام دهید و ممکن است به دردتان بخورد:

1-حرفه­تان را بیاموزید: خیلی­ها فکر می­کنند بازیگری آسان است. مانند هر فرم هنری دیگری، بازیگری یک حرفه­ است و بایستی در آن مهارت یافت. به کلاس­های بازیگری بروید و کار بازیگران دیگر را ببینید و برای مهارت پیدا کردن در این حرف وقت بگذارید. چندتایی بازیگر درجه یک هستند که با مربیان بازیگری کار می­کنند چون می­خواهند درجه یک باقی بمانند. یادتان باشد که قرار نیست بدون کمک دیگران، همه چیز را بدانید.

2- هیچ وقت دیر نکنید: شاید این امر خیلی آشکار به نظر برسد اما صد­ها، اگر نگوییم هزار­ها، بازیگر را سراغ داریم که اصلاً نمی­توانند زمان را درک کنند. جلسات انتخاب بازیگر معمولاً چند دقیقه­ایی بیش­تر طول نمی­کشند و تعمداً در ساعات عجیبی برگزار می­شوند که ممکن است به ذهن کسی هم خطور نکند. در چنین جلساتی دیر نکنید و هنگام برگزاری آن­ها صبور باشید.

3-دیالوگ­هایتان را حفظ باشید: این هم ممکن است به نظرتان مته به خشخاش گذاشتن باشد اما خیلی از بازیگران مقداری از دیالوگ­هایشان را حفظ کرده و سعی می­کنند به این دیالوگ­ها پر و بال بدهند ولی به شکل ناجوری در این کار شکست می­خورند. وقت بگذارید و دیالوگ­هایتان را آماده کنید. نه تنها چیزی را که قرار است بگویید حفظ کنید بلکه چگونه گفتن آن­ها را نیز تمرین کنید.

4-دیالوگ­هایتان را بازنویسی نکنید: هیچ وقت و هرگز چیزی بیش­تر از آن چه در فیلم­نامه آمده به زبان نیاورید. این کار نویسنده را می­رنجاند. اگر دوست دارید دیالوگ­هایتان را خودتان بنویسید، بروید نویسنده شوید.

5-گوش کنید، گوش کنید، گوش کنید: به این دلیل سه بار این جمله را آوردیم چون امیدواریم گوش کنید. به آن چه به شما گفته می­شود گوش کنید. گاهی بازیگردان یا نویسنده و یا کارگردان، پیش از شروع جلسة انتخاب بازیگر، چیزی را برای راهنمایی به شما می­گوید یا هنگام برگزاری این جلسه و در مورد دیالوگ بخصوصی نکته­ای را به شما گوشزد می­کنند. به آن چه که به شما می­گویند گوش بدهید و بخواهید زمانی را که لازم است تا آن نکته را در درون­ بپرورید، در اختیارتان قرار دهند.

6- مطمئن شوید عکس شما دقیق است: گاهی عکس­هایی که برای معرفی خودتان ارائه می­کنید، شما را به عنوان یک بازیگر نشان نمی­­دهند. یقین پیدا کنید عکس یا عکس­هایی که این طرف آن طرف و دست مسؤولین انتخاب بازیگران می­دهید؛ هر آن چه را که اکنون هستید نشان دهند. اگر چاق شده­اید؛ مو­هایتان را کوتاه کرده­اید؛ چند سالی پیر­تر شده­اید؛ مطمئن باشید که عکس­هایتان این چیز­ها را دقیقا­ نشان بدهند. عکس­های شما قرار نیست مجوزی برای دادن یک نقش به شما باشند و یقیناً شما هم انتظار ندارید دیگران ندانند قیافه­تان چقدر تغییر کرده است.

7-تفسیر کردن: برخی از بازیگران صادقانه متنی را که دستشان داده­اند؛ روخوانی می­کنند. آن­ها به این ترتیب عملاً خود را به یک شخصیت تبدیل می­کنند. وقتی متنی را می­خوانید و آن را بر اساس میل شخصی­تان تفسیر ­می­کنید؛ نه تنها هر نوع ناآرامی و تنش را از خود دور کرده­اید؛ بلکه به تصمیم­گیرندگان نشان داده­اید که باید روی شما حساب کنند چون آن نقش را با شور و حرارتی واقعی  بازی کرده­اید.

8-هیچ عذری پذیرفته نیست!: نتوانسته­اید دیالوگ­هایتان را حفظ کنید؟ خیلی بد شد. یک ساعت دیر کرده­اید چون توی ترافیک گیر کرده بودید؟ وای متأسف شدم. باشد برای دفعة بعد. حقیقت این است که هیچکس به مشکلات شما اهمیتی نمی­دهد. زندگی در جریان است و گاهی در جهان روزمره اتفاق ناخواسته­ای رخ می­دهد که نمی­شود نادیده­اش گرفت. اما یادتان باشد که مهم نیست چه بهانه­ای دارید چون باید از موقعیت بخصوصی صرف نظر کنید. چندین نفر آماده­اند جای شما را بگیرند.

بازیگر شدن ممکن است اصلاً ساده به نظر نرسد. مدت­های مدیدی ممکن است مجبور شوید با ناامنی مالی دست و پنجه نرم کنید. بایستی با اشکال فراوانی از طرد شدن­ روبرو شوید که کار را از آن­چه هست دشوار­تر می­کنند. بسیاری از بازیگران هیچ وقت موفق نمی­شوند. دلیلش ساده است. آن­ها برخی از ساده­ترین قواعد بنیادی را نادیده می­گیرند و نمی­توانند از مسیری که در آن گیر افتاده­اند خلاص شوند. سعی کنید با دنبال کردن این 8 قاعده، بهترین شانس موفقیت را برای خودتان رقم بزنید.

• ·    به عنوان بازیگر رد شدید؟

 اگر از خیلی از بازیگران تازه­کار بپرسید؛ شاید یکی از دردناک­ترین لحظات زندگی آن­ها وقتی است که دائماً در آزمون بازیگری رد شده­اند. معمولاً رد شدن در آزمون بازیگری ربطی به استعداد شما ندارد و بیش­تر به مسائلی مربوط می­شود که شما کنترلی بر آن ندارید. ممکن است قدتان بیش از حد کوتاه باشد، خیلی چاق باشید، زیادی بلند قد باشید، زیاده از حد جذاب باشید، خیلی پوست تیره­ای ­داشته باشید، سن و سالتان زیاد باشد یا هر چیز دیگری. برای آن­هایی که زندگی­شان را پای بازیگری گذاشته­اند؛ این حقیقت تلخی است که پذیرفتنش آسان نیست.

اگر به تازگی وارد دنیای بازیگری شده­اید؛ ممکن است در معرض چنین واقعیت ناخوشایندی قرار بگیرید. ممکن است تمام تلاشتان را کرده­اید تا دیالوگ­هایتان را حفظ کنید و صد در صد یقین دارید که آماده­اید تا تست بازیگری بدهید. اگر بدانید پشت صحنه چه خبر است؛ دیگر پذیرش این مسأله که به درد نخورده­اید، چندان دشوار نخواهد بود. راستش جلسات انتخاب بازیگر چیزی نیستند جز یک شانس برای این که به یک کارگردان یا نویسنده نشان دهید که شما برای بازی در این یا آن نقش آفریده شده­اید. شما چگونه از عهدة این کار بر می­آیید؟ ابتدا بیایید روند انتخاب بازیگر را بررسی کنیم:

درمورد فیلم و تلویزیون انتخاب بازیگر برای بازی در یک نقش معمولاً با دیدار با بازیگردان شروع می­شود. او فیلم­نامه را از تهیه­کننده گرفته و در گفت­و­گو با کارگردان و نویسنده به او گفته شده که چه تیپ بازیگرانی مد نظر است. یادتان باشد که در بهترین حالتش کار او مانند یک ایدة «خام» است، چرا که کارگردان در نهایت بازیگرش را انتخاب می­کند. بازیگردان ده­ها و بلکه صد­ها نفر را تست می­کند. او مانند فیلتری است که بازیگران را غربال می­کند و وقتی انتخاب­هایش را انجام داد؛ آن­ها را به کارگردان و نویسنده نشان می­دهد. روند انتخاب بازیگر دشوار است چون کارگردان و تهیه کننده تصویری ذهنی از کسانی دارند که قرار است در فیلم تازة آن­ها بازی کنند. برای همین شاید بازیگردان در وهلة نخست کسانی را انتخاب می­کند که به لحاظ فیزیکی با شخصیت­های فیلم­نامه همخوانی داشته باشند. این جاست که دلهره کم­کم شروع می­شود. نیازی نیست تأکید شود که پیدا کردن یک نقش کار دشواری است اما دنیا را چه دیدی! ممکن است شما به لحاظ فیزیکی به همان کسی شبیه باشید که تهیه کننده و کارگردانش در ذهن دارند.  آن­ها نیز می­دانند که یافتن فردی که تمام مشخصات را به طور کامل داشته باشد چقدر دشوار است.

آن­هایی که در هولیوود بازی می­کنند معمولاً در پیدا کردن این سه ویژگی مهارت پیدا کرده­­اند:

• _·       پافشاری: نکته­ای که موفق­ترین بازیگران به شما خواهند گفت این است که هرگز هرگز و هرگز درپیمودن جادة موفقیت، جا نزده و تسلیم نشده­اند. اگر می­خواهید به عنوان یک بازیگر موفق بشوید پایداری و استقامت مهم­ترین ویژگی است. باید اعتقاد داشته باشید هر روز صبح که از خواب بیدار می­شوید؛ یک قدم به هدفتان نزدیک شده­اید. تنها راه شکست خوردن، از نیمة راه بازگشتن است. تمرکز کنید و عقب نکشید. آن وقت است که موفقیت شما را خواهد یافت.
• _{·     اشتیاق:بازیگری حرفه­ایی است که نیازمند منتهای اشتیاق است. این اشتیاق نه تنها باید نسبت به خود این حرفه وجود داشته باشد بلکه به نقشی هم بازی می­کنید باید اشتیاق داشته باشید. اشتیاق یعنی تعهد داشتن. با متعهد کردن خودتان نسبت به یک شخصیت، عملاً به آن جان می­بخشید. البته به خودتان هم تعهد داشته باشید که می­خواهید بازیگر موفقی بشوید و خیلی محتمل است به هدفتان برسید.}